sobota, 19 października 2013

Konkurs Europejski vol.1 i 2

Wczoraj rozpoczął się trzon naszego festiwalu, tj. Konkurs Europejski. Po obejrzeniu dwóch bloków filmowych, odbyła się dyskusja z autorami trzech z nich: Maria (Claudiu Mitcu), Skin Feels (Daan Bunnik) oraz The Red Carpet (Manuel Fernández,  Rubén Sánchez). 

Filmy Maria i Skin Feels to filmy o przemijaniu i śmierci, które są nieuniknione dla każdego z nas. W pierwszym z nich oglądamy nagranie, przedstawiające starsze kobiety, które czuwają nad umierającą bliską osobą (prywatnie babcią autora dokumentu). Słyszymy ich rozmowy, rozterki i troskę o chorą, a także o dochowanie wszystkich koniecznych obrzędów. Skin Feels to z kolei refleksja nad przemijaniem na przykładzie rodziców reżysera, w którym silne emocje wywołał widok nagiego ciała jego ojca. Rozmyśla o tym, że jego rodzice nie są tak sprawni jak kiedyś, a ich ciała nie są już tak piękne. 

W związku z tymi filmami zastanawialiśmy się nad granicami tego, co można pokazać, a co nie. Jak bardzo można wejść w sferę intymności i pokazać to na wielkim ekranie? Claudiu pokazał swoją Babcię na łożu śmierci. Z jednej strony to trochę prywatne, ale z drugiej, ile razy widzimy w telewizji makabryczne sceny z umierającymi ludźmi? Tutaj tragizmowi umierania towarzyszy spokój i wielka miłość bijąca od członków rodziny. Daan z kolei pokazał swoich rodziców nago. Opowiadał, że bez problemu zgodzili się na realizację tego filmu. Po pierwszym publicznym pokazie, ich reakcje były różne; matka bardzo wdzięczna, ucałowała syna, traktując ten dokument jako swego rodzaju prezent. Ojciec poczuł się trochę zawstydzony, ale z czasem to minęło.

The Red Carpet to opowieść o życiu w slumsach, opowiedziana przez Rubinę Ali, która zagrała w filmie Slumdog Millionaire. Nie jest to jednak historia jej życia, to znaczy opowiada o swojej rodzinie, ale po to, by pokazać, jak żyje się w slumsach. Mówi, że tam jest mnóstwo dzieci, nawet na nagraniach widzimy całe ich mnóstwo, z zaciekawieniem patrzących się na kamerę. Jest szczęśliwa, nie zależy jej na opuszczeniu miejsca, w którym mieszka. Autorzy dokumentu przyznają, że początkowo film miał być o aktorach Bollywood, ale później zmienili wizję. Udało im się zlokalizować miejsce zamieszkania Rubiny. Ciężko było przekonać jej ojca, aby zgodził się na ten film, gdyż był zrażony do dziennikarzy (kiedyś jeden z nich chciał kupić jego córkę). W końcu przystąpili do nagrywania dwunastolatki. Potwierdzeniem realności jej wypowiedzi jest fakt, że aby nie zajmować dziewczynce zbyt dużo czasu (dzieci szybko się niecierpliwią), w pewnym momencie zrezygnowano z tłumacza i autorzy zadawali pytania, ale nie rozumieli odpowiedzi. 

Dokumenty jak i późniejsza dyskusja były naprawdę badzo ciekawe i wartościowe. Szkoda tylko, że tak mało ludzi zechciało w nich uczestniczyć. Rozumiem, że późna pora, ale jest weekend, więc gorąco zachęcam i żałujcie, że Was z nami nie było!!!

Dziś także odbywa się dyskusja z autorami filmów. 21:00, Kino Zamek. Zapraszamy!!!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz